Ambra pisze:stachu pisze:Panuje powszechny pogląd że stosując leczenie ryb w zbiorniku należy wyłączyć lampe uv.
pytanie brzmi DLACZEGO ?!
Problem jest złożony i odpowiedź można otrzymać jedynie pośrednio.
Efekty szkodliwego działania UV stwierdzono badaniami doświadczalnymi in vitro. Promienie UV, zwłaszcza krótkofalowe poniżej 2800 A, są silnie pochłaniane przez proteiny i po dużej dawce powodują nieodwracalną denaturację białek; powodują inaktywację enzymów, a przez to mogą uszkadzać reakcje biochemiczne mające wpływ na metabolizm; wywołują hemolizę krwi ilościowo zależną od zastosowanej dawki (intensywność czas) oraz długości fali promieni UV (UV 1800 A wywierają efekt hemolizujący 100 razy silniejszy niż 2500 A). Nie obserwowano hemolizy in vitro w kapilarach po naświetlaniu promieniami UV.
Obserwacjami ustalono też ich szkodliwy wpływ na ustrój. Utrzymuje się pogląd, że promienie UV w zakresie 2300 A — 3200 A (wybiórczo 2540 A) mają właściwości rakotwórcze. Doświadczalnie wywoływano raka skóry u szczurów i myszy. Przyczyna właściwości jest nieustalona. Skóra naświetlana często i przez długi okres czasu (np. u rybaków, marynarzy, rolników) promieniami słońca i UV ulegać może rakowaceniu. W normalnych warunkach terapeutycznych naświetlań nie obserwuje się skłonności do powstawania raków skóry. W skórze, jeżeli istnieją znamiona barwnikowe, może wystąpić rakowacenie. Specjalną wrażliwość na działanie promieni IN wykazuje oko. Ostra reakcja zapalna (photoophtalmia) występuje przy niewłaściwej ochronie oka (np. u spawaczy — światło łuku elektrycznego). Rogówka przepuszcza około 60°/o UV z zakresu 3340 A — 2930 A. Promienie 13V mogą uszkodzić siatkówkę. Ostrą reakcję zapalną (ból, przekrwienie, obrzęk) wykazuje spojówka. W rogówce występuje zmętnienie skutkiem obrzęku i łuszczenia się nabłonka. Odczyny występują po krótkim okresie utajenia i cofają się w ciągu kilku dni. Po odczynie silnym może wystąpić owrzodzenie rogówki i perforacja. Zmiany w tęczówce występują po dłuższym okresie utajenia (do 48 godz. po ekspozycji) i dają odczyn zapalny (zwężenie źrenicy, wysięk włóknikowy w komorze przedniej). Przypuszcza się, że zmiany w tęczówce są wtórne i spowodowane przez substancje wyzwolone z uszkodzonej rogówki. W soczewce nabłonek torebki może ulegać martwicy, a zejściem zmian może być zaćma.
Niekiedy szkodliwe reakcje powodowane są nadmierną wrażliwością na promienie UV, obrazujące się jako uczulenie przez środki chemiczne: eozyna, barbituraty, sulfonamidy, salicylany itp.
Czasem jest też pośrednio spowodowane przez toksyczne działanie ozonu zawartego w powietrzu. W czasie naświetlań obserwowano występowanie podrażnienia błon śluzowych, których przyczyną mogło być działanie ozonu i dwutlenku azotu.
Nie rozwiązując Twego pytania, bo to temat na długi artykuł, widzisz jednak, że łączenie chemii z UV może być szkodliwe takze z innych przyczyn.
Jeśli jeszcze nie jesteś przekony, to w takim razie fragment innych badań:
Prawdopodobnie duże znaczenie ma też pośrednie oddziaływanie promieni ultrafioletowych poprzez środowisko. Pod ich wpływem powstają również w podłożu duże zmiany, w wyniku których pojawiają się wolne rodniki (np. [OH] itd.) oraz związki niestałe o charakterze nadtlenków. Związki te działają utleniająco na inne składniki zawarte w środowisku, a ponadto i przede wszystkim, podobnie jak wszelkie substancje utleniające, wywierają wpływ toksyczny na komórki. Dlatego też pożywka, naświetlona w warunkach tlenowych promieniami ultrafioletowymi, staje się nieprzydatna dla hodowli bakterii. Nagromadzone w czasie naświetlania związki o charakterze nadtlenków działają trująco na wprowadzane do podłoża bakterie. Efekt naświetlania zależy zatem również od warunków środowiskowych, przy czym najsilniejszy jest w warunkach tlenowych. Podobnie też dodanie do środowiska związków (np. cysteiny), obniżających potencjał oksydacyjno-redukcyjny, zmniejsza efekt działania promieni ultrafioletowych. O znaczeniu nadtlenków w bakteriobójczym działaniu ultrafioletu świadczy też i to, że bakteria wyjątkowo oporna na to promieniowanie, M. radiodurans, zawiera aż 289,0 jednostek dysmutazy nadtlenków i 7,0 j. katalazy na l mg s.m., podczas gdy znacznie wrażliwsza na ultrafiolet Escherichia coli zawiera jedynie 6,1 j. dysmutazy i 1,8 j. katalazy na l mg s.m.